Ik ben ervan overtuigd dat als je bewust bent van de kracht van erkenning, de wereld er mooier gaat uitzien. Dat klinkt bijna als tovenarij, maar niets is minder waar. Natuurlijk weet ik heel goed dat de pijn die het leven op allerlei vlakken met zich meebrengt vaak niet te vermijden is. Maar de kracht van erkenning kan die pijn wel verzachten.

De gevolgen inzien van je eigen gedrag is vaak moeilijk en dat toegeven nóg moeilijker!

Als ik over erkenning schrijf of spreek heb ik twee (van de vele) definities in gedachten: erkenning in de zin van “Ik zie het in én ik geef het toe”. En ten tweede in de zin van “Ik zie jou, ik hoor jou, ik neem je serieus”.

Ondertussen heb ik met vele mensen over dit boeiende onderwerp gesproken. Op verschillende vlakken is de kracht van erkenning toepasbaar: als ouder naar je kinderen, als kind van je ouders, als collega of als leidinggevende, in je relatie met je partner én in gesprek met jezelf.

Laatst sprak ik een vriendin. Ze zit in een heel lastig pakket op het werk. Net nadat ze een solovoorstelling had mogen geven ter ere van haar 25-jarige jubileum (ook een mooi en belangrijk moment om te erkennen), werd ze de volgende dag uitgenodigd door het bestuur. Naast de bestuursleden waren er ook twee leden van het team aanwezig. Deze leden moesten nauw samenwerken om tot het verwachte resultaat te komen. Helaas was de onderlinge relatie slecht. De collega’s vielen mijn vriendin ronduit aan, op een persoonlijke en agressieve manier. Ze was er helemaal kapot van. De vriendin benaderde één van de collega’s de dag na deze gebeurtenis en kon hem oprecht erkennen voor de geweldige kwaliteit van zijn werk. Hierdoor nam de wederzijdse spanning af en konden ze weer verder. Voor de andere collega kon mijn vriendin echter (beïnvloed door de sterke emoties) geen erkenning in de vorm van een compliment verzinnen.

Ik adviseerde haar om het om te draaien: wat had zij zélf te erkennen in deze situatie? Ze zag in dat ze zelf door de druk die ze voelde van die bewuste collega inderdaad het gedrag vertoonde waarvan ze werd beschuldig. Wat haar te doen stond was dit toe te geven en de collega gelijk geven. Hierdoor nam de spanning af en werd er ruimte gecreëerd om afspraken te maken over de taakverdeling.

De gevolgen van je eigen gedrag inzien is vaak moeilijk en dat toegeven nóg moeilijker! Erkenning is dus géén magie. Maar het geeft enorm veel kracht om op deze manier met een conflictsituatie om te gaan.